در رشته ای که ماشین آلات پیچیده منجر به مانورهای پیچیده تر می شوند، سیستمی که صرفا جهت حرکت به یک توپ وابسته باشد در سمت ساده ی طیف قرار می گیرد. ده سال پیش ما با چنین ایده ای آشنا شدیم و اکنون گروه پشت ایده ی اولیه ی Ballbot با سیستمی ساده تر به میدان بازگشته اند. این دستگاه ارتقا یافته، SIMbot نامیده شده و از یک موتور القایی آزمایشی به جای سیستم محرک مکانیکی برای حرکت استفاده می کند که منجر به رباتی با اجزای متحرک کمتر خواهد شد. با ما در بهترین ها در زمین همراه باشید.
ربات اولیه ی Ballbot توسط پروفسور رالف هولیس، پژوهشگر رباتیک دانشگاه کارنگی ملون ساخته شد. این ربات بلند و باریک با قدرت باتری عمل می کرد و یک ربات چندجهتی بود، مشخصاتی که بنا به اعلام سازنده می توانست منجر به همکاری بهتر ربات و انسان در محیط های شلوغ شود.
به دلیل شکل فیزیکی باریک و چالاکی بالایش، این ربات می تواند به راحتی از درگاه ها و از میان وسایل و ابزار عبور کرده و به سادگی از میان راه کنار برود. چندین سال پیش شرکتی با نسخه ای با نام mObi در پی استفاده از این قابلیت های ربات کارنگی ملون بود تا به نظارت بر بیمارستان ها و ادارات بپردازند. این دستگاه همچنین بر تعدادی از Ballbotهای متخصصان رباتیکی ژاپن، سوئیس و اسپانیا نیز تاثیر گذاشت.
اما Ballbotها برای حرکت دادن توپ در پایه ی خود و صاف نگه داشتن ربات، نیاز به بخش های مکانیکی داشته اند. به این ترتیب موتورها باید به تحریک غلطک هایی می پرداختند که برخلاف جهت توپ فشرده می شدند و آن را در جهت مورد نظر حرکت داده و از انحراف بازمی داشتند. این فعالیت بستگی به اطلاعات جمع آوری شده از سنسورهایی که به ردیابی تعادل ربات می پرداختند، داشت.
مایکل شومین، دانشجوی دکترای رباتیک در کارنگی ملون می گوید: "اما کمربندهایی که غلطک ها را هدایت می کردند پس از مدتی کهنه شده و باید تعویض می شدند. و زمانی که این کمربند ها عوض می شدند، سیستم نیاز به کالیره ی مجدد داشت."
به این ترتیب گروه در پی ابزارهای ساده تر مکانیکی جهت به حرکت درآوردن Ballbot بود و در طی این تحقیقات به استفاده از موتورهای القایی تصمیم گرفته شد، موتورهایی که از میدان های مغناطیسی برای تحریک جریان الکتریکی و تولید گشتاور به جای تکیه بر اتصالات الکتریکی استفاده می کنند.
اما اعمال این تکنولوژی به شکل کروی، خود عملیاتی چالش برانگیز بود. درحالیکه این گروه از پیشرفت بدست آمده در این بخش پیش از استفاده از موتورهای القایی کروی (SIM) که می توانند چند درجه ای به جلو و عقب حرکت کرده سخن گفتند، طراحی آنها در ترکیب با نرم افزار و ریاضیات پیشرفته اجازه ی ایجاد موتور های کروی را داده که می توانند آزادانه در هر جهتی بچرخند.
SIM در یک توپ آهنی توخالی درون یک پوسته ی مسی قرار می گیرد. شش استاتور فولادی لایه ای در کنار توپ قرار گرفته و موج های مغناطیسی ایجاد می نمایند که توپ را به آن سمت هدایت می کند. با تغییر جریان های تولید شده از سوی استاتورها، SIIMbot می تواند در جهت های مختلف هدایت شود.
جایگزینی محرک های کمربندی با جریان های الکتریکی از اصطکاک می کاهد و ماشین مورد نظر را بسیار کارآمدتر نموده است. این عمل می تواند در اجرای طولانی مدت از قیمت محصولات نیز بکاهد.
در دوره ای که اطلاعات می توانند از طریق شبکه های متصل در سراسر جهان در یک چشم بر هم زدن منتقل شوند، تحویل پیام ها با دست کمی قدیمی به نظر می رسد. اما این دقیقا کاری ست که پاناسونیک در نمایشگاه CEATEC این هفته انجام داده است. این کمپانی به نمایش یک سیستم ارتباطات آزمایشی پرداخت که در آن اطلاعات از یک انسان به انسان دیگر از طریق لمس، انتقال می یابند. با ما در ادامه ی این خبر از بهترین ها در زمین همراه باشید.
در مورد این سیستم هنوز اطلاعات زیادی منتشر نشده، اما بنا به اعلام پاناسونیک این نمونه ی اولیه از تکنولوژی ارتباطات میدان الکتریکی برای انتقال اطلاعات از "اشیا به اشیا، انسان به انسان و انسان به اشیا" استفاده می کند. انتقال داده و شناسایی زمانی که اشیا یا افراد لمس می شوند صورت می گیرد و داده های دیجیتال در یک برچسب منبع که فورا به یک ماژول گیرنده انتقال می یابد، ذخیره می شود.
با این روش می توان با دست دادن به تبادل اطلاعات پرداخت، سیستم نور یک اتاق را با لمس یک لامپ تغییر داد یا با دست گذاشتن روی دستگیره به قفل کردن درب پرداخت. پاناسونیک همچنین اعلام کرده از آنجایی که داده از طریق بدن و نه از طریق هوا منتقل می شود، تبادل ایمن نیز تضمین خواهد شد.
دموهای CEATEC نسبتا ساده و ابتدایی بوده، اما نحوه ی کار این سیستم را نشان می دهند. در حال حاضر خبری مبنی بر ساخت تجاری این تکنولوژی اعلام نشده است.
داده های تلسکوپ فضایی هابل به پرده برداشتن از راز ستاره های ظاهرا غیرممکن کمک کرده است. ستاره ی غول پیکر قرمزرنگ V Hydrae نوعی ستاره ی در حال مرگ است که از سمت آن توپ های پلاسمای پرانرژی پرتاب شده و این عمل در ۴۰۰ سال گذشته هر ۸٫۵ سال یکبار صورت گرفته است. داده های جدید نشان می دهند منشا این توپ های آتشین شاید همسایه ی نامرئی این ستاره باشد. با ما در بهترین ها در زمین همراه باشید.
ستاره ی V Hydrae از زمین ما ۱۲۰۰ سال نوری فاصله دارد و یک غول سرخ باستانی به شمار می رود که مدت هاست اغلب سوخت هسته ای خود را سوزانده و در حال سرد شدن و مرگ می باشد. این ستاره حداقل نیمی از جرم خود را به فضا افکنده است تا محوطه ای عظیم ایجاد کند.
از چنین ستاره ی در حال مرگی انتظار چنین عملکرد خارق العاده ای نمی رود، اما طی ۴۰۰ سال گذشته V Hydrae در هر ۸٫۵ سال اقدام به پرتاب توپ های پلاسما می نمود. این توپ ها دو برابر مریخ جرم داشته و با سرعت حدود ۸۰۰,۰۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می کنند. اما سوال اینجاست که V Hydrae چگونه این کار را می کند؟ این عمل بیشتر شبیه به آن است که یک کوه یخ خوبخود آتش بگیرد.
در سال ۲۰۰۲ و همچنین در سال ۲۰۱۱، گروهی به سرپرستی راگاوندرا ساحای از آزمایشگاه پیشرانه ی جت ناسا طی دوره های دو ساله از طیف نگار تصویربرداری تلسکوپ فضایی هابل (STIS) برای بررسی این ستاره استفاده کردند. بر اساس داده های طیفی، رشته ای از توپ های پلاسما با درجه حرارت بیشتر از ۹,۴۰۰ درجه سانتیگراد مشخص شدند.
این گروه بر این باورند دلیل وجود این توپ های پلاسما احتمالا ستاره ی همسایه ی متراکم V Hydrae می باشد که شاید یک کوتوله ی سفید یا یک ستاره ی نوترونی باشد. این ستاره که حول V Hydrae در یک مدار بسیار بیضی شکل در دوره ی زمانی ۸٫۵ سال می چرخد، شاید برای دیدن توسط تلسکوپ بسیار کوچک باشد. این ستاره هر چه به سمت نزدیک ترین نقطه در مدار خود حرکت می کند، در اتمسفر خارجی V Hydrae غوطه ورتر شده و شروع به جذب سریع گازها و موادی که ستاره ی در حال مرگ به بیرون می ریزد، می نماید.
این اقدامات موجب شکل گیری یک صفحه ی پیوسته حول ستاره ی همسایه می شود. ستاره ی ناپیدا پس از جذب مواد بیرون ریخته ی V Hydrae، آنها را به صورت توپ های پلاسمایی بزرگ با سرعت زیاد پرتاب می کند. به دلیل امواج صفحه، جهت توپ ها در نوسان است. این توپ ها با دور شدن از V Hydrae سرد شده و آنقد فاصله می گیرند که دیگر در دید تلسکوپ هابل نباشند.
ساحای گفته است: "این صفحه ی پیوسته بسیار پایدار است زیرا هزاران سال است که بدون از هم پاشی قادر به راه اندازی این ساختارها می باشند. در بسیاری از سیستم های این چنینی، جاذبه گرانشی می تواند باعث شود ستاره ی همسایه در هسته ی ستاره ی غول پیکر سرخ حرکت مارپیچی داشته باشد. اگرچه در نهایت مدار ستاره ی همسایه ی V Hydrae به دلیل از دست دادن انرژی در این ساختار همچنان ناپیدا خواهد بود."
گروه پژوهشی بر این باورند مکانیسم تولید توپ های پلاسمایی که از سمت V Hydrae پرتاب می شوند می تواند به شرح وجود سحابی های پیچیده ی حول ستاره ای در حال مرگ، کمک کند. این گروه در نظر دارد تحقیقات خود مبنی بر بررسی V Hydrae را با استفاده از هابل در کنار رادیوتلسکوپ ALMA ادامه دهند. آلما به جستجوی توپ های پلاسمای قدیمی تر می پردازد که تنها در طیف اینفرارد قابل مشاهده هستند.
امروزه افراد زیادی از سراسر کره ی خاکی برای بازدید از استون هنج اقدام می کنند اما جالب است بدانید سنگ های شگرف و عجیب این ناحیه از دست سابری از مناطق توریستی بین المللی هزاران سال پیش نیز بوده است. با مطالعه و تحقیق دندان های اسکلت های دفن شده در این ناحیه و همچنین پارک ملی پیک دیستریکت و یورکشایر، مشخص شد انسان های باستانی بسیار اهل سفر بوده و در بریتانیا و سراسر قاره ی اروپا به سیر و سیاحت می پرداختند.
این اطلاعات از دندان های پیش تاریخی در جریان فرایندی که تحلیل ایزوتوپ اکسیژن نامیده می شود، بدست آمده است. درواقع، ترکیب ایزوتوپ های اکسیژن در بافت انسان و حیوان، نتیجه ی مصرف غذا و آب است. مینای دندان می تواند اطلاعاتی از محیطی که یک فرد در آن رشد یافته است را نشان دهد.
با توجه به این موضوع که افراد باستانی اغلب به مصرف مواد غذایی و آب محلی می پرداختند، پژوهشگران قادر به مشخص کردن تنوع ایزوتوپ اکسیژن بریتانیا و ایرلند شده و تعیین کردند که دندان های مورد تحقیق مربوط به کدام ناحیه هستند. در این تحقیقات بخش اعظمی از دندان ها با ترکیبات مشابه مربوط به جمعیت محلی بوده، درحالیکه مشخصاتی که با این بخش سازگاری نداشتند، مسافر تشخیص داده شدند.
این گروه به مطالعه ی ۲۶۱ دندان پرداختند که تاریخ اغلب آنها به عصر اولیه ی برنز و مس سنگی یا حدود ۲۵۰۰ تا ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد بازمی گردد و مشخص شد ارزش ایزوتوپ استخوان های یافت شده در قبرستان های مقدس بسیار با هم فرق دارند. این یافته ها نشان داد افراد دفن شده در این مکان ها از بخش های مختلف بریتانیا و اروپا هستند.
دکتر مورا پلگرینی، پژوهشگر ارشد این پروژه گفته است: "تنوعی که در این تحقیقات مشاهده کردیم مورد انتظار بندرها و شهرهای قرون وسطایی می باشد. اما ما نمی دانستیم که در آن زمان افراد در بریتانیا به کدام منطقه سفر می کرده یا از کجا می آمده اند."
این تحقیق به عنوان بخشی از پروژه ی The Beaker People انجام شده است که از سوی دانشمندان دانشگاه های مختلف، موزه ها و سازمان های بریتانیا و اروپا برای مطالعه ی تحرک و جنبش انسان های باستانی در حال پیگیری است. نتایج تحقیقات این گروه در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.
درباره این سایت